Roman; Ömer, Macide ve Bedri üçgeninde birbirinden çok farklı ruh ve karakterlerin çatıştığı bir aşkı ele alıyor. Bu arada arka planda bir tarih kesiti ve bu kesitin ideolojik aktörlerine yönelik eleştirel bakış açısı bu hikâyeye eşlik ediyor.

Nihat, Profesör Hikmet, Yazar İsmet Şerif, Şair Emin Kâmil rakip ideolojinin “mutlak kötü” olarak resmedilmesinde yararlanılan roman tipleri. Veznedar Hafız ise kötülük karşısında uğradığı yenilgi ile kendi hayat görüşünün tam zıt istikamete savrulan başlı başına bir tip.

Roman asıl gücünü ana karakterlerin çatışmalarından alıyor. Ömer; iradesiz, karamsar, kararsız ve inançsız ama tutkulu bir âşık. Karakterindeki bütün zaafları kendi dışında bir güce, “içindeki şeytan”a yüklüyor. Macide; temiz, duygulu, karakterinden taviz vermeyen, zeki ama hayat ve onun gerçekleri karşısında toy. Bedri az konuşan, emeği ile geçinen, iradesine hâkim, yardımsever… Romandaki tek ideal kişi.

Ömer kendi hakikatiyle yüzleşmeye karar verdiğinde roman da kendi özgün finaline gelmiş bulunuyor.