Şiirle Uğraşmak Tehlikelidir

POETİKA YERİNE...

İlham olunmayan şiir davetsiz gelen misafir gibidir. Ne kadar özen gösterirseniz gösterin daima bir şeyler eksik kalır...

Şiir yazmayın. Her ne sebepten olursa olsun şiir yazmayın. Çünkü şiir yaraları kaşıyan bir el, içtikçe susuzluğunuzu artıran bir deniz suyudur...

Bir tel kopar ve ahenk ebediyen kesilir diyor Yahya Kemal. Bir de bunun tam tersine rastlanıyor bu hayatta çok nadir de olsa. Düzen tutmayan bağlamanın telini biri gelip ayarlayıveriyor ve hayat cennetten bir köşe oluyor artık. İşte o zaman şiir alıyor kalemi eline...

Siz şairlerin şiirlerini ilhamla mı yazdığını zannediyorsunuz? Seyit Onbaşı'ya taşıyacağının kat kat üstündeki mermiyi taşıtan güç neyse şaire ilham verip şiiri yazdıran güç de odur: Sevdiğine sahip çıkmak...

Bu şair denen şapşallar kaostan beslenir. Ya âşık olacak ya ayrılacak yoksa iki kelam edemez...

İlham, yalnız gelmez aslında. O, sevgiliyle gelir, sevgiliyle beraber bizimle kalır, sevgili gitse de bizimle kalır. Vefalıdır ilham, yârinden ayrılanların insanüstü bir üslupla şiir yazmaları hep bu sevgili gittikten sonra yanlarında kalan vefalı ilhamın vesilesiyledir.