Fransız yazar La Fontaine, dünya mizahının en önemli isimlerinden biridir. Onun zarif nükteleriyle süslenmiş fabllarından en az birkaç tanesini duymayanımız yoktur. Yaz boyu saz çalıp kışın yiyeceğe muhtaç olduğunda soluğu -daha önce küçümsediği- karıncanın kapısında alan cırcır (ağustos) böceğine kızanlardan biri de bizdik. Altın yumurtlayan tavuğu kesen adamın açgözlülüğünü hep beraber kınadık. Ağzındaki peyniri tilkiye kaptıran karganın aptallığı hangimizi güldürmedi?.. Kuzuyu yemeyi kafasına koyan kurdun uydurduğu bahaneleri ne aklımız ne vicdanımız kabul etti.

İşte size özenle seçilmiş tam 49 masal. Üstelik Orhan Veli’nin nefis üslubuyla ve şiir olarak Türkçeye kazandırılmış. Bu masal şölenine buyurmaz mısınız?..

Masonluk hakkında süregelen "dinsizlik", "kökü dışarıda olmak" ve "gizlilik" iddiaları artık tarihe karışıyor! Bu kitap, Masonlukla ilgili gerçekleri içeriden birinin tanıklığıyla gözler önüne seriyor.

1717'de başlayan Anglosakson Masonluğu ile günümüz Türk Masonluğu arasındaki dönemleri kapsayan bu eser, "kutsallık, Tanrı ve din" kavramlarını tüm açıklığıyla ele alıyor. Araştırmaların yanı sıra kişisel yorumlarla zenginleşen bu çalışma, okuyucuyu düşünmeye ve kendi fikirlerini oluşturmaya davet ediyor.

Sükûtun neden ikrardan sayıldığına ve Masonluğun ezoterik yapısına derinlemesine inen bu kitap, karalama kampanyalarını boşa çıkarıyor. Bilinenlerin ötesine geçerek Masonluğa dair tüm gizemleri aydınlatan bu eşsiz eserle, yeni kapılar aralamaya hazır olun!

Süleyman Nazif’in de bulunduğu bir toplantıda Recaizade Mahmud Ekrem, Mehmed Âkif’ten bizim için “millî bir Şehname” yazmasını talep etmiş ve bu hususta böyle bir eser yaratmak için gerekli sıfat ve şartları yalnız kendisinde gördüğünü ifade etmiştir.

Cenab Şahâbeddin ise onun hakkındaki kanaatini şu cümlelerle ifade etmiştir:

“Millî şiir namıyla ırkımızın âdet ve ananelerine ait neşideler kastediyorsak önünde başımızı eğeceğimiz bir şair dehası görüyorum: Mehmed Âkif. Hiç kimse o kadar saf ve şeffaf bir beyan kristali içinde milliyet manzaralarını teşhir edememiştir. Türk ve İslam ruhu Safahat’ın ilham rüşeymi oldu. Edebiyat tarihi şimdilik büyük Âkif’ten daha büyük bir İslam ve Türk şairi tanımaz.

Mizah, hayatın zorluklarından bunalan insan ruhunun en mühim sığınağı. Türk mizahı deyince akla ilk gelen isimse kuşkusuz Nasreddin Hoca. Kimi hikâyeleri gerçekten kendi başından geçmiş, kimileri de ona toplum tarafından yakıştırılmış. Hangisi olursa olsun içerisinde zekâ, mizah ve nezaheti barındıranların Türk ruhunu inşa eden, Türk toplumunun hayata bakışını resmeden metinlerden biri olduğu rahatlıkla iddia edilebilir.

Bu derlemeyi özel kılan ise Türk şiirinin usta kalemi Orhan Veli Kanık’ın arı, duru Türkçesiyle ve şiir hâlinde kaleme alınmış olmaları. Öyleyse ne duruyorsunuz? Haydi sevgili Hoca’mızla birlikte göle maya çalalım, belki bu sefer tutar. Sonra evin kedisini bir daha tartalım. Yine iki okka geliyorsa ciğeri yiyenin o olmadığını artık kabul edelim. Kazanın doğurduğuna inanıp öldüğüne inanmayan kurnaz komşuyu birlikte kınayalım…